“Holland Reporter”

In juni 1971 arriveerden we met de m.s. Karakorum in Los Angeles. De Kapitein ging van boord want hij woonde daar met zijn Amerikaanse echtgenote en twee dochters. Wij ontvingen in onze bar een afvaardiging van de Hollandse gemeenschap in Los Angeles. Dat was heel gezellig. Ze kwamen natuurlijk zo rond bartijd s’middags om ongeveer 17.00 uur. Borrelen, grote succes verhalen, mee-eten in de salon en dan blijven hangen tot de kleine uurtjes. Wij stonden natuurlijk de de volgende ochtend om 08.00 uur te tollen in de machinekamer. Om 17.00 arriveerden onze nieuwe vrienden weer met nog meer nieuwe vrienden . Met grote Amerikaanse sleeën gingen we dan op weg naar de party’s die ze in hun riante huizen voor hun Hollandse vrienden georganiseerd hadden. Het liefst wilden ze eigenlijk dat we mee gingen in ons uniform. Dat maakt pas indruk op de kennissen en de buren. Ook Marinus W.M. van der Steen was van de partij. Marinus was de hoofdredacteur van de Holland Reporter een maandkrantje dat hij uitgaf met een oplage van 10.000 stuks met Hollands nieuws voor de Hollandse gemeenschap in L.A. Marinus schreef op de achterpagina van zijn juni uitgave een leuk stukje over de ontmoeting met de Karakorum crew. Hij schreef het volgende artikel in zijn krantje:

A Tribute from the “Holland Reporter” to the officers and Crew.

Wel daar zijn jullie dan weer! terug van Vancouver, Seattle, San Francisco en nu weer in de haven van Los Angeles om straks wederom met een nieuwe lading cargo de Grote en de Atlantische Oceaan over te steken om de Nederlandse driekleur en de maatschappijvlag op het zuidelijk halfrond te vertegenwoordigen.En wanneer jullie straks met het m.s.Karakorum voor anker gaan liggen bij, Montevideo, Kaapstad, Bombay, Tokio of wat het ook mag zijn, vergeet dan niet dat er geen betere ankerbedding te vinden is –buiten de thuishaven dan- in de Ports of Los Angeles. De Kaptein zelfs zal dit moeten beamen daar Californië voor hem de thuishaven is. En wij Nederlands-Amerikaanse landrotten hebben nog nooit zo uitbundig, vredig Hollands gezongen, zij het zonder feestneuzen, serpentines en prethoedjes drie hoog achter het ankergat in de Karakorum bar onder het genot van gekoeld Amstel-gerstenat. Hoewel wij de bezinnende woorden van de Kapitein hebben moeten missen en ondanks de kneusjes die wij als landrotten zo links en rechts aan boord hebben opgelopen zien we allemaal vol verlangen uit naar het volgende vriendschapsfeest. Aan allen aan boord, inclusief de Calcutaanse viervoeter “Rakker”een behouden vaart en beter nog een spoedige thuiskomst.

Marinus W.M. van der Steen

Jan Waterdrinker