Ik denk dat het op mijn eerste reis was op de Borneo in 1966. We lagen in Bangkok op de rivier voor anker. Er kwamen een heel stel van die lichters langszij met lading en een hele lading bootwerkers voor het sjorwerk en zo. En ook kwam de gouden ploeg werd aangevoerd met een longtail boot. Een hele boot vol hoeren. Wel een feest om te zien hoor. Mooi uitgedoste meiskes klommen via een touwladder aan dek. En die gingen onmiddellijk op zoek naar de seksueel behoeftige zeelieden. Tot onze Kap en lucht van kreeg. Deze godvrezende man stond veilig op de brug in zijn witte pakje naar het gepeupel op zijn dek te kijken. Het drong waarschijnlijk niet al te snel tot hem door wat er gebeurde. Misschien iets teveel met zijn gedachten bij De Heer. Toen het wel tot hem doordrong wat al die Eva's van plan waren werd ijlings de stuurman van de wacht opdracht gegeven om deze dames onmiddellijk van zijn stukje Hollands grondgebied te verwijderen. Wij stonden dat allemaal mooi te bekijken natuurlijk. Even het pikheet benutten om de sfeer aan dek te proeven. Nou na wat heftige discussies met Mama San en de voorman van bootwerkers gingen de dames van boord. Maar ook alle bootwerkers. Dus het was kiezen of delen voor onze gezagvoerder. Hoeren aan dek en lading in het ruim of geen hoeren en geen lading. De VOC mentaliteit kwam boven drijven. De ethische normen en waarden werden herzien. De dames mochten toegelaten worden. Maar we mochten ze niet toelaten in de officiers accommodatie ( het compromis ). De Chinese bemanning kon zich uitleven. Dat deden ze ook vol overgave. Het waren echt een stelletje sadisten die de meest smerige gemene pesterijen met de vaak nog meisjes uithaalden. Nou je begrijpt het verder wel. Op de hele Borneo wemelde het van de wijven en kerels. Overal aan dek verrezen eetstalletjes en kookpotten. Allerlei handelaren er tussen. Het laden ging natuurlijk ook gewoon door met alle ruimen open en laadbomen in bedrijf. Kortom het was een complete kermis. Wel gezellig overigens.
Ik had die dag de havenwacht en kon dus niet stappen. Rond een uur of tien in de avond moet de machinekamer stand by staan voor manoeuvreren. Dat was nodig omdat we gingen zwaaien door verandering van het tij. We lagen in een nogal smalle geul, vooral bij eb. En rondom ons diverse andere schepen die ook gingen zwaaien op het anker. Zo nodig moest dan de hoofdmotor even een paar klappies kunnen geven. Ook uiteraard een ankerwacht stand by. Jan moest dus de MK gereed maken voor manoeuvreren. Ik stond rond een uur of negen mooi aan dek te kijken. Om tien uur moest ik klaar zijn conform de opdracht.
In de verte zag ik dat er al schepen van positie veranderden. Kom dacht Jan, weet je wat ik ga alvast de boel klaar maken dan ben ik mooi op tijd. Extra hulpmotor bij. Hoofdmotor tornen, indicateurkranen dicht. Tornmachine uit ( altijd handig ). Brandstof en koelwaterpompen bij. Klappie lucht op de hoofdmotor. Klaar was Jan. Ruim op tijd, half tien. Tussen kwart over tien en half elf zou het moeten gebeuren.
Paniek telefoontje van de brug hoe ver ik was. Klaar dus. "RRRing" daar ging de telegraaf, langzaam vooruit. Klap lucht en draaien met die kar. T'was letterlijk kantje boord. We zaten bijna tegen een ander schip aan die uiteraard ook aan het zwaaien was. Foutje van de stuurman. Getijde tabel verkeerd geïnterpreteerd. Jan was de held van de dag. Dat duurde overigens maar kort hoor.
Jan Waterdrinker
Geen opmerkingen:
Een reactie posten