Rhodesie

Hongkong November 1965

Wat verveeld zat ik ’s avonds in een en bar in Hongkong naar het nieuws te kijken. In eens verscheen er in mijn ogen een real english gentleman in het beeld, Ian Smith. In helder, duidelijk en onderkoeld Engels verkondigde hij eenzijdig de onafhankelijkheid van Rhodesië af.

Een week of 6 later voeren we langs de Oostkust van Afrika van het noorden naar het zuiden van tampat naar tampat. Toen we op een ochtend stuurboord uit, richting Beira wilde opstomen, werd ik opgeroepen door een Engels oorlogsschip. Voor zoverre ik me kan herinneren was het de HMS Eagle.

Het bleek dat de haven van Beira door de Engelse Navy was geblokkeerd voor goederen met bestemming Rhodesië.

De HMS Eagle wilde weten wie we waren, vanwaar we kwamen en waar we naar toe gingen. Bovendien waren ze geïnteresseerd in de bestemming van de lading die we aan boord hadden. Wel wat ingewikkelde vragen voor een eenvoudige sparks. Via de lulpijp heb ik direct de ouwe gewaarschuwd. Volgens mij had hij iets dergelijks al verwacht, want voordat ik de “fluit” weer in de lulpijp had gestopt, stond hij al achter me.

Na wat heen en weer geseind te hebben, kregen we toestemming om door te varen. Waar we in de haven van Beira afmeerden waren weinig of geen activiteiten, in tegenstelling tot een ander gedeelte van de haven.

De wtks gingen de motoren oppoetsen. De HWTK liep met zijn stethoscoop rond om de elektromotoren en dynamo’s te beluisteren of ze nog wel het “juiste geluid” gaven.

Onder supervisie van de dekofficieren werd er af toen wat stukgoed op de kade neergezet. Verder waren er weinig activiteiten waar we afgemeerd lagen.

Na mijn administratie afgehandeld te hebben en daar was ik zo als gewoonlijk snel mee klaar, ging ik de wal op om brieven van de maten naar het hoofdpost kantoor te brengen.

Na wat boodschapjes te hebben gedaan en een paar borreltjes op een terrasje, ging ik eind van de middag weer terug naar de haven. Op het andere gedeelte van de haven waar ’s morgens al veel activiteiten waren was het nog steeds een drukte van belang. Was nieuwsgierig wat daar allemaal aan de hand was en ben er eens gaan kijken.

Er stonden een paar grote , stoom locomotieven onder stoom, met tientallen wagons erachter. Volgens mij waren het nieuwe locs en wagons. De wagons werden vol geladen met goederen die reeds op wal stonden.

Eerlijk gezegd begreep ik er niets van.  
De volgende ochtend bleek de trein vertrokken te zijn en werden de activiteiten waar wij langs de kade lagen verplaatst.

Tijdens de lunch vertelde ik over mijn verbazing wat ik de vorige dag had gezien. “Tja” zei de second, waar denk je dat die spoorlijn naar toegaat? “Geen idee”, Heb je wel eens gehoord van “Salisbury?” Toen viel het kwartje.

Lading met bestemming Beira, in de haven her geadresseerd, met als eind bestemming Salisbury. De Portugezen hadden er natuurlijk groot belang bij dat Ian Smith het zou redden in Rhodesië. Maar zoals de tijd ons heeft geleerd, is het allemaal anders, en zeker niet beter, verlopen.

Dick Schenk